Zaterdag

zaferdag, de vertrekdag van de club Marja en de Rotterdamse dames! We ontbijten al om kwart voor 8, zodat iedereen op tijd op het vliegveld is. Het is, heel gemeen, prachtig weer! zo mooi hebben we het de hele week niet gehad. Na het toch wel wat sobere ontbijt nemen we afscheid van de 6 vertrekkende dames. Heel jammer dat we niet naar de fabriek zijn geweest, maar die was nog gesloten vanwege "geen aanbod". Daar kun je dan ook niets aan doen. Ik had Marja's clubje hier best nog een week willen houden, maar ook dat is niet anders! Eerst maar even een paar boodschapjes gedaan en bij terugkomst bleken de nieuwe gasten al te zijn gearriveerd. Ben ik me maar meteen even gaan voorstellen. Het blijkt een Vlaams echtpaar Mieke en Romy, heel aardige mensen. Even daarna maak ik me klaar voor een stevige wandeling, naar Potamos en dan via een aantal oude dorpjes weer terug. Onderweg word ik echter opgepikt door Mieke en Romy, die me een lift geven tot aan Potamos. Achteraf was ik daar heel blij om! Even een tube counter pain gekocht voor de stijve spiertjes, en daarna een kopje koffie gedronken op het plein. En toen begon de eigenlijke wandeling. Het weer was geweldig, dus ik kon gemakkelijk in een shirtje met korte mouw lopen. En ik was ook heel blij dat ik de zonnebril bij me had, want die kon ik goed gebruiken. Via wandelpaadjes, dan weer links en dan weer rechts van de grote weg, werd ik naar Kousounari geleid. Het ging verder langs het kerkje Agios Dimitrios en vervolgens langs de waterbronnen waar de dames vroeger de was deden en elkaar de dorpsroddels vertelden. En verder ging het, de ene t-splitsing na de andere driesprong of y-splitsing, op naar Logothetianika. Het dorp waar Irene en Dmitris gaan  wonen. Irene kwam net van de andere kant aangereden en heeft me even gewezen in welk huis ze gaan wonen. In Logothetianika heb ik geluncht bij Paulina, een erg aardige vrouw. Toen ik binnenliep in haar restaurantje zaten daar 4 oudere mensen druk te kwebbelen. Maar dat gekwebbel werd onderbroken met de vraag wat ik wilde. Toen ik vroeg of ik iets kon eten, vertelde een van de dames me dat Paulina net even weg was, maar over een kwartiertje weer terug zou zijn. Dat vond ik niet erg, kon ik even uitrusten! Enfin, ze was er even later weer en toen heb ik dus war te eten gehad. De tocht was nog niet ten einde. Want verder ging het naar Christoforianika, waar het vroegere restaurant van Maria staat (was ooit wereldberoemd op Kythera, maar ik nu gesloten vanwege vergunningsproblemen). En daar ging het mis ..... Ik weet niet precies waar ik fout ben gelopen, maar het volgende punt in de beschrijving van de wandeling heb ik niet gehaald. Een paar keer heb ik de weg gevraagd. De eerst man, al op leeftijd, bleek stokdoof te zijn en gaf steeds hetzelfde antwoord: ach, Aroniadika .... Na drie keer geloofde ik dat wel en ben al zwaaiend weggelopen naar een stel andere mannen, die iets jonge waren, en waarvan één me vroeg "what do you want?" Dus ik uitleggen dat ik naar Perlengianika wilde. Dat was kennelijk een moeilijke vraag, want hij werd herhaald naar een man die in een telefoonpaal aan het werk was. Er werd gezegd dat ik het dorp weer uithoest en dan zou het wel duidelijk wezen. MOoi niet dus. GElukkig kwam de man die Engels sprak er net aan en ik heb hem toen gevraagd waar de hoofdweg was. Die was 300 meter verder en toen ik daar was ben ik regelrecht naar huis gelopen. Niets meer Perlengianika of wat dan ook. Al met al heb ik wel 4 uren gelopen En ik ben  's avonds niet meer de deur uit geweest!