Vrijdag, de laatste plukdag van deze week

Tsjonge, jonge, het ging vannacht best tekeer: regen en onweer. Maar toen ik om half 7 even uit bed ging kwam de zon fantastisch op! Ik ben daarna nog wel even gaan slapen hoor. Na, alweer, een fantastisch ontbijtje van Albert vertrokken we voor de laatst keer naar het veld bij Karvounades, waar we ook de vorige plukdagen waren. De netten werden uitgelegd en we waren net vol enthousiasme begonnen, want deze bomen zaten voller dan die aan de andere kant van de weg, toen Albert zei: laten we maar even ergens gaan koffie drinken want er komt een enorme bui aan. snel, snel sprongen we in de auto's, maar in die paar stappen werden we al behoorlijk nat! Albert wist een enorm leuk tentje in Livadi, een soort ouderwets winkeltje, waar ze ook heerlijke koffie hadden. Enfin, ze keken er best wel van op om zo ineens 8 klanten binnen te zien komen, maar de bediening was prima in orde. De regen bleef echter in bakken naar beneden komen en na een tijdje besloot Albert dat we weer terug gingen naar het olijvenveld, daar als de wiedeweerga de netten en alles bij elkaar zouden pakken en het dan verder voor gezien houden, aangezien het er niet op leek dat het weer zou verbeteren. En mocht dat wel gebeuren dan zouden we al helemaal doornat raken van het water dat uit de bomen naar beneden kwam. Zo gezegd, zo gedaan. Wel een abrupt einde van de olijvenpluk van deze eerste week! door het bijeenrapen van de netten waren we allemaal echt behoorlijk nat geworden, dus eerst maar naar onze studio's en appartementen om wat droogs aan te trekken en daarna hadden we nog een heerlijke lunch, want ja die had Anita natuurlijk al voor ons klaargemaakt.

Daarn heb ik een tijdje zitten lezen en een spelletje gedaan en mijn mailbox gecontroleerd. Gelukkig was het intussen toch droog geworden en heb ik een lekker wandelingetje gemaakt naar Pitsinades en het kloostertje Osis Theodoros. Daar zat het kleine hondje natuurlijk weer aan de lijn aan de deurklink vast gemaakt en het beestje ging als een razende tekeer toen ik er aan kwam. Ik deed net of ik Cesar Milan was, maar vergat wel zijn regeltjes van geen oogcontact enz. Dus het beestje bleef oorverdovend blaffen tot ik vlakbij hem was, door mijn knieën zakte en zei "nu is het genoeg". Toen vond hij me ineens geweldig leuk, sprong op mijn schoot en probeerde zelfs "kusjes" te geven, waar ik weer niet zo dol op ben! Intussen kwam er een oude man, waarschijnlijk de priester, uit de Engelse school en zei iets tegen me, wat ik zelfs na 2 keer absoluut niet verstond. Dat heb ik dan ook tegen hem gezegd. Na een paar foto's te hebben genomen ben ik maar huiswaarts gegaan.

Het eten vanavond was weer geweldig! Vooraf een salade met daarop gegrilde kaas (de naam lijkt op de Engelse naam voor mest), het hoofdgerecht was moussaka en als toetje Griekse yoghurt met citroenmarmelade en cumquatmarmelade, natuurlijk beide door Anita zelf gemaakt.