Maanda

maandag was wat eens rare dag. Ik werd wakker van de regen die echt in bakken naar beneden viel. Om 10 over 9 stond Albert voor mijn deur met het bericht dat we om 9 uur zouden ontbijten omdat we naar een olijfolieproeverij gingen in Karavas. Ik had daar geen bericht van gehad, maar later bleek dat het papiertje was weggewaaid. al van het kleine stukje van mijn kamer naar beneden werd ik echt zijknat! Enfin, na weer een heerlijk ontbijtje gingen we op weg naar Karavas. Albert had uitgelegd waar we moesten zijn, dus er kon niets misgaan. Maar bij de school aangekomen die Albert ons had aangewezen kwam er na lang kloppen een mannetje naar buiten die vertelde dat het inderdaad een school was, maar Harry kende hij niet. Daar stonden we dan met z'n allen in de stromende regen. Marja was gelukkig heel slim en belde naar Albert. Bleek dat er nog een schooltje in Karavas was en daar moesten we dus naar toe. De proeverij was heel leuk, ik had het een aantal jaren geleden ook al eens meegemaakt, maar het ging nu veel professioneler. Behalve de Nederlandse pluksters was er nog een Duits stel dat we ook al hadden getroffen tijdens de wandeling bij Skandia. Wat het vooral ook leuk maakte was dat de tuindames (Carolien en Victoria) heel veel wilden weten en Harry zei dan steeds "that is another big discussion", waarmee hij maar wilde zeggen dat er verschillende meningen waren over het antwoord. Om een uur of half 1 was de proeverij achter de rug en besloten we met    elkaar naar het nabij gelegen restaurantje Limonakia te gaan. Daar hebben ze de beste gefrituurde courgettefrietjes van het eiland en ook de rest was heerlijk. glaasje wijn erbij, wat ik waarschijnlijk beter niet had kunnen doen. Ze hadden geen rode wijn, dus werd het rosé, maar niet van een fantastische kwaliteit. Nou ja, ik voelde me toch al niet echt fantastisch, omdat ik behoorlijk verkouden was. Thuis gekomen kreeg ik een enorme hoestbui en ging de hele maaltijd door de wc. Ik ben toen maar rillend in bed gekropen, met sokken aan, een extra dekentje over en zelfs de verwarming aan. Ik hoopte na een uurtje of zo wel opgeknapt te zijn, maar dat viel tegen. Met een gloeiend koppie en nog steeds koude voeten ben ik gewoon weer onder de dekens gegaan. Marja belde nog of ik mee ging eten in Potamos, maar dat was me allemaal veel te veel. Zelfs een boterhammetje was me te veel. Dus nog maar een paar koppen thee gedronken en weer gaan slapen.